Droge ogen is een veelvoorkomende aandoening van het oogoppervlak waarbij de traanfilm het oog onvoldoende beschermt tegen uitdroging. De aandoening gaat gepaard met oogklachten als zandgevoel, branderig gevoel, irritatie, pijn en wazig zien, en problemen met werkzaamheden zoals computerwerk of autorijden. Droge ogen is een multifactoriële aandoening: heel veel verschillende factoren kunnen invloed hebben op het ontstaan van de klachten, wat de behandeling vaak lastig maakt.

Uit een groot bevolkingsonderzoek van dr. Vehof blijkt dat in Nederland uiteindelijk 1 op 8 mensen een diagnose van droge ogen krijgt. Dit is bij vrouwen (1 op 5) veel hoger dan bij mannen (1 op 13). Klachten komen voor bij jong en oud. Het vóórkomen van droge ogen lijkt de laatste decennia wereldwijd te stijgen.

Simpel gezegd kunnen droge ogen en droge ogen klachten op 3 verschillende manieren ontstaan:

1. Er kan een tekort zijn in de aanmaak van het water voor tranen door de traanklieren. Dit treedt bij bepaalde ziektes en medicaties op, maar kan ook ontstaan als gevolg van gewoon ouder worden.

2. De kliertjes in de oogleden (meibomklieren) werken niet goed meer of zijn verstopt of ontstoken (blefaritis). Hierdoor krijgt de traanfilm die op het oog ligt geen goed olielaagje meer. Zonder dit olielaagje verspreiden de tranen zich niet goed over het oog en verdampen ze sneller.

3. De gevoelszenuwen op het oogoppervlak of verder in de hersenen zijn te gevoelig geworden. Hierdoor voelen normale prikkels als pijnlijk aan voor de patiënt. Dit type is lastiger vast te stellen en vaak moeilijk te behandelen. Bij de meeste droge ogen patiënten is er overigens een combinatie van verschillende types aanwezig.